Η ΕΝ ΠΟΛΛΑΙΣ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ ΠΕΡΙΠΙΠΤΟΥΣΑ" ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΑΣ

Ιδού Έλληνες πολίτες , την ώρα που η χώρα βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου Η Εκκλησία της Ελλάδας με ένα γενικόλογο μήνυμα που αποφεύγει έντεχνα να μιλήσει για την...ταμπακιέρα με ..έκφραση πατρικής αγάπης, με...αγάπη προς την πατρίδα, (σε τί μεταφράζεται άραγε η αγάπη προς την πατρίδα;;;) με πίστη στην αλληλεγγύη των...πολιτών, (Την αλληλεγγύη της Εκκλησίας δεν θα έχουμε την τιμή;;;) και με την κατάληξη ότι οι ιεράρχες ζητούν την προστασία και τη βοήθεια του...Θεού, κλείνει το μήνυμά της η Εκκλησία της Ελλάδας, επιβεβαιώνοντας την ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ της και την ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΙΑ της. Το πουγγί της Εκκλησίας δεν θα ανοίξει για δείξει την αλληλεγγύη της;;; Τα μοναστήρια που διεκδικούν με οθωμανικές βούλες φιλέτα της δημόσιας γης από τη "Δεξια του Κυρίου" δεν θα πάρουν κάποια πρωτοβουλία για την αγάπη προς την πατρίδα;;; Και αν η Ιερά Σύνοδος δεν θέλει να παραδώσει στο κράτος την περιουσία της, αλλά επιμένει να την κρατά και να την αξιοποιεί, δεν είναι η ώρα να σύσσωμη η Ιερά Σύνοδος να κάνει το Μεγάλο Βήμα και να πει στο κράτος, να σταματήσει να επιβαρύνεται το Δημόσιο με τους μισθούς των κληρικών που θα εξασφαλίσει η Εκκλησία από τα εισοδήματα της περιουσίας της;;; ΟΥΑΙ ΗΜΙΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ.

(Στα πλαίσια των παρεμβατικών κειμένων, "Οι ποιητές δεν σιωπούν"
του Φαίδωνα Θεοφίλου)


Ιερά Σύνοδος: "Είναι ώρα ευθύνης"

Μήνυμα προς το λαό απευθύνει η Ιερά Σύνοδος, η οποία, όπως σημειώνει, παρακολουθεί με αγωνία τις εξελίξεις, που συντελούνται στο εθνικό, κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι και οι οποίες καταπονούν τον Ελληνικό Λαό.

"Αυτήν την ώρα της ευθύνης", σημειώνουν οι ιεράρχες, "η Ιερά Σύνοδος αισθάνεται την υποχρέωση να απευθυνθεί με πατρική αγάπη προς τον Ελληνικό Λαό για να τονίσει και να υπογραμμίσει ότι :

"Α.- Στην κλίμακα των αξιών της ζωής, δεσπόζουσα θέση έχει η αγάπη προς την Πατρίδα. Γι' αυτό η Ιερά Σύνοδος εκφράζει την αποδοκιμασία της προς όσους έδρασαν εναντίον των συμφερόντων της Πατρίδος και της ευημερίας του Λαού της, της εθνικής αξιοπρέπειας και του φιλοτίμου των πολιτών. H Εκκλησία δεν υπηρετεί κόμματα και παρατάξεις. Υπηρετεί με το πνευματικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της, το Λαό, για τις ανάγκες του οποίου πάντοτε νοιαζόταν και τις οποίες και σήμερα, καθημερινά αγωνίζεται να ικανοποιήσει, στο μέτρο του δυνατού, κάτω από δύσκολες συνθήκες. Αυτήν την αξία της αγάπης προς την Πατρίδα πρέπει να υπηρετήσουμε όλοι, για να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα που προέκυψαν.

" Β.- Ο Λαός μας στο παρελθόν συμπεριφέρθηκε με θαυμαστή ωριμότητα, επιδεικνύοντας κοινωνική αλληλεγγύη, σε δύσκολες φάσεις της ιστορίας του. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχουμε ανάγκη από αυτή την αλληλεγγύη για να στηριχθούν οι αδύναμοι, να ανακουφισθούν οι άνεργοι και να μην ολιγοψυχίσουν οι εμπερίστατοι και οι παντοειδώς πληττόμενοι από αυτή την πρωτοφανή κρίση και ιδίως οι νέοι.

" Γ.- Οφείλουμε να ατενίζουμε προς το μέλλον με ελπίδα και αισιοδοξία. Όλοι όσοι έχουν ευθύνη και αρμοδιότητα, επιβάλλεται να διαμορφώσουν τις συνθήκες εκείνες, που θα δώσουν όραμα και ελπίδα για το μέλλον, με τις αρχές της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας και αξιοποιήσεως όλου του υλικού και πνευματικού πλούτου του τόπου".

Και οι ιεράρχες καταλήγουν ζητώντας "την προστασία και τη βοήθεια του Θεού".

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ

Αναδημοσίευση από ανάρτηση της Λίλας Μαλέσκου στο Buzz

Μανιφέστο της κατασκήνωσης της Puerta del Sol

Ένας φίλος -απ' αυτούς που η Ελλάδα διώχνει από την αγκαλιά της και παίρνουν το δρόμο της ξενιτειάς- που ζει και εργάζεται στη Μαδρίτη, μου έστειλε μεταφρασμένο το κείμενο.

Το μοιράζομαι μαζί σας...

Πραγματική δημοκρατία τώρα

«Κανείς δεν σας υποχρέωσε να γίνετε πολιτικοι. Κανείς από εμάς δεν σας ζήτησε να υπηρετήσετε την χώρα. Αυτή ήταν δική σας απόφαση, ελεύθερη και ανεξάρτητη, και γι' αυτό δεν πρόκειται να κατεβάσουμε τον πήχη των απαιτήσεών μας, αντίθετα θα τον βάλουμε πιο ψηλά από ποτέ και θα κάνουμε την αποφασιστικότητά μας τον κινητήρα μιας ειρηνηκής επανάστασης που δεν μπορείτε ούτε στα ονειρά σας να την σταματήσετε.

Εμείς συντηρούμε το έθνος με την δουλειά μας και στηρίζουμε το κράτος με τους φόρους μας. Εμείς γενάμε παιδιά, τα μορφώνουμε προκειμένου να συνεχίσουν να διατηρούν το έθνος όταν έρθει η σειρά τους και τα στεγάζουμε στα σπίτια μας περισσότερο χρόνο από αυτόν που τους χρειάζεται πριν το πεταγμά τους. Αλλα εσείς δεν έχετε κάνει τη δουλειά σας.

Τωρα δεν έχουμε ψωμί για να θρέψουμε πολλούς από τους δικούς μας. Τώρα μια ολόκληρη γενιά καλύτερα προετοιμασμένη από οποιανδήποτε άλλη προηγούμενη, αργοπεθαίνει χωρίς μέλλον. Και φταίτε εσείς γι' αυτό.

Τώρα το ξέρουμε: με την απληστία σας για μίζες και την δειλή ασωτεία σας, πουλήσατε τη χώρα μας και πουλήσατε κι εμάς. Το χειρότερο είναι ότι θέλετε να πληρώσουμε εμείς τον λογαριασμό των δικών σας φοβερών λαμογιών.

Εμείς φροντίζουμε τους ηλικιωμένους, συντηρούμε τον οικονομικό ρυθμό της χώρας φροντίζουμε ώστε η πρόοδος να είναι μία πραγματικότητα για όλους, εφευρίσκοντας το ιντερνετ, ανακαλύπτοντας τις δραστικές ουσίες των φαρμάκων, προσφέροντας βοήθεια για να ανακουφιστεί η κοινή συμφορά, ταξιδεύοντας σε μακρυνα μέρη για να δώσουμε παρηγοριά ή γνώσεις, δημιουργώντας τις θέσεις εργασίας και καθαρίζοντας την νοητική πίσσα που με την αδιαφορίας σας μας κλέβει τις ζωές, τις περιουσίες και τις ελπίδες.

Είμαστε εμείς αυτοί που πεθαίνουν για τις δικές σας αποφάσεις, τις περισσότερες φορές λανθασμένες: και είναι οι δικοί μας που πεθαίνουν στα ατυχήματα, στις επιθέσεις, στους πολέμους και στις καταστροφές. Εσείς μόνο κοιτάτε αφ' υψηλού, αχόρταγοι, ζητώντας κι άλλα κι άλλα κι άλλα.

Τώρα που τα πράγματα είναι άσχημα, είτε ατομικά είτε συλλογικά, συνεχίζουμε εμείς να είμαστε αυτοί που ζοριζόμαστε να βγούμε από τον λάκο που εσείς σκάψατε. Και επίσης σας κουβαλάμε εμείς, μαζί μας, αχάριστοι, κι από πάνω γελάτε και βάζετε το μεταλιάκι που ανήκει μόνο στον πολύ κόσμο, είναι του πλήθους. Των υπηκόων. Είναι δικό μας. Η αντοχή μας εχεί πια φτάσει στο τέλος της.

Ως τα σήμερα σας έχουμε ζητήσει λίγα, πολύ λίγα. Μόνο να μην απλώσετε το χέρι στο ταμείο, να μην φιλονικείτε για μία καρέκλα μόλις λίγα εκατοστά πιο ψηλή η μία από την άλλη, να ξέρετε και να σέβεστε το σύνταγμα, να καταλαβαίνετε τις ανάγκες μας σαν κοινωνία, να είστε δημοκράτες με την κυριολεξία της λέξης και να προστετεύετε τους πιο αδύνατους από εμάς. Οι δημόσιοι λειτουργοί είστε εσείς και είστε στην διαθεσιμότητά μας, αλλά αυτό το ξεχάσατε πριν δεκαετείες και πουλήσατε πολύ φθηνά τις ζωές μας, τις περιουσίες μας, τις ελπίδες μας.

Σας ζητήσαμε πολλές φορές να μας σεβαστείτε σαν ίσους, να σταματήσετε να χάνετε χρόνο με τις μικροπρεπείς διαφορές σας για το ποιός έχει το μεγάλο εγώ.

Σας φωνάζαμε ότι θα έπρεπε να είστε πιο δημιουργικοί, ικανοί και ανεκτικοί, να μην δίνετε τόσο άσχημο παράδειγμα σε όλους όσους σας κοιτούσαμε έκπληκτοι.

Ήρθε η ώρα να σας θυμίσουμε κάτι πολύ σημαντικό: αυτή η χώρα είναι δική μας και όχι δική σας. Και θα σας το δώσουμε να το καταλάβετε με όση αποφασιστικότητα και προσπάθεια χρειαστεί.

Ήρθε η ώρα. Θα σώσουμε τις ζωές μας, τις περιουσίες μας και πάνω απ' όλα τις ελπίδες μας που δεν πρόκειται να τις ξανακλέψετε ποτέ.

Ήρθε η ώρα. Είμαστε περισσότεροι και κάθε ένας από μας αξίζει περισσότερο από όλους εσάς μαζί, γιατί εμάς μας κινεί η εμπιστοσύνη στην εποχή που ανήκουμε και όχι στο δικό σας φόβο μη χαθεί μια εποχή που έχει ήδη πεθάνει.

Ήρθε η ώρα. Θα σώσουμε την κοινωνία ενός έθνους που αγαπάμε περισσότερο από εσάς, με περισσότερη ευθυκρισία και καλύτερες δεξιότητες. Μια κοινωνία που ξέρει τι θέλει, πώς το θέλει και πότε το θέλει· μία κοινωνία σίγουρη για τον εαυτό της και ξέρει πολύ καλά το τι δεν θέλει. Δεν θέλει εσάς.

Ήρθε η ώρα να ανοίξουμε το κουτί της Πανδώρας: και τώρα το μόνο που μένει είναι να την κάνετε και ν' αφήσετε το πεδίο ελεύθερο για να μπορέσουμε να κάνουμε τα πράγματα καλά, με την συμμετοχή όλων και με την υπέροχη σημαία της Πραγματικής Δημοκρατίας υψωμένη στα αντισκηνά μας. Μην δυσκολεύετε τα πράγματα πεισματωμένοι στην αλαζονία σας.

Πηγαίνετε σπίτια σας, πολιτικάντηδες. Φύγετε τώρα όσο ακόμα μπορείτε να αποχωρήσετε σιωπηλά με αξιοπρέπεια. Αργότερα δεν θα υπάρχει χρόνος και θα είναι επώδυνο.

Απολύεστε. Χωρίς 45 μέρες. Χωρίς ταμείο ανεργίας.»

Τα ίδια συμβαίνουν και στην Ελλάδα βέβαια. Μόνο που αυτά τους τα έλεγαν από χρόνια οι Ισπανοί.

Στην Ελλάδα μόλις τώρα ξυπνήσαμε....

Ας θεωρήσουμε ότι ποτέ δεν είναι αργά...

Φ.Θ.