ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ

Η λέξη ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ ! Τι ηχητική πληρότητα που έχει;

Πληρότητα όμως, δυσανάλογη προς το περιεχόμενό της...

Τι το παράξενο;

Αφού τέτοια παιχνίδια δεν κάνουν μόνο οι λέξεις

αλλά οι άνθρωποι κυρίως...

Ωχ! Πάλι με πήρε ο ύπνος στο παγκάκι!!

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΜΈΝΟ

(Σκέψεις κοινότοπες)

Και βέβαια είναι στημένο.
Από τη στιγμή του «Έλα μας»,
το παιχνίδι είναι στημένο για το «Φεύγα ».
Αυτό λέγεται και «Φυσική τάξη».
Στη «Διαδρομή» από το «Ελα ως το Φεύγα»
μας αφήνεται η ψευδαίσθηση
ότι εμείς κάνουμε παιχνίδι.
Όμως και «κατά τη διάρκεια…»
άλλα στημένα παιχνίδια αναφύονται
που πλέκονται σ’ αυτή τη διαδρομή,
ώσπου να φτάσουμε στο κορυφαίο.
Κάποιοι, δεν καταδέχονται να υπομείνουν το προδιαγεγραμμένο
κι από μόνοι τους φεύγουν βιαστικά,
σαν τον σπουργίτη
που τώρα είναι πα’ στο δέντρο και λίγο μετά δεν είναι.
Τελικά, κι αυτοί δεν αποφεύγουν τη «Φυσική τάξη:
Απλά έπαιξαν μόνοι τους και το συντόμεψαν…
Άλλοι, σαν τον πατέρα μου, ξόδεψαν τη ζωή τους παράφορα
σαν ένα πάκο χαρτονομίσματα που δίνει πολλά
και τελειώνει γρήγορα.
Μόνο ο φίλος μου ο Θέμης,
όχι πως απέφυγε το παιχνίδι το στημένο, αλλά να:
Έκανε τόσα πολλά ταξίδια μέσα του,
που όταν ήρθε η ώρα του ,
έφυγε αφηρημένος….
Αιώνες βασανίζονται οι άνθρωποι με τα υπαρξιακά τους
κι έρχονται οι θρησκείες και μιλούν για τη ζωή
που συνεχίζεται αλλιώς και αλλού…
Τέτοιες παρηγορίες ,εγώ δεν καταδέχομαι.
Γι αυτό , την ώρα που ανέμελα ξοδεύομαι,
ταυτόχρονα
με το μηδέν συμφιλιώνομαι….

Φ.Θ.



Ο πρώτος πίνακας είναι του ζωγράφου ΡΟΡΗ